යතාර්ථාවබෝධය

නටුවෙන් ගිලිහුනු මල් කැකුලක්
සුලඟෙ නැලවි නැලවි පහලට වැටෙනවා
මල ඒකට ආසයි
ඒත්

එක තැනක සදහටම නැවතිලා ගිමන් හරින්න
ඊට වඩා ආසාවකින් ඉන්නෙ
හිටි හැටියෙම
මෙයාව කොලයක් උඩ නතර වෙනවා
මල හිතනවා
හරි මෙතනයි මම නවතින්න ඕනි කියලා
වැරදි,
පුංචි සුළං පහරකින්
ආපහු ලිස්සල වැටෙන්න පටන් ගන්නවා
මෙහෙමම ආයෙත් ආයෙත් වෙනවා
ඒ හැම වෙලාවකම
මල ගිමන් හරින්න හිතන්
එතනට අනුගත වෙන්නයි හදන්නෙ
වැඩක් නෑ
හුලඟට පැද්දෙන කොලයක් උඩ කොහොමද
මේ පුන්චි මල තමන්ගෙ සැනසුම් නවාතැන හදන්නෙ
තමන්ගෙ විදිහෙන් ලෝකෙ දකින මල
ඒ තාවකාලික නවාතැන ගොඩාක් විශ්වාස කලාට මොකද
ඒක තාවකාලිකයිනෙ
කොහොම උනත් දවසක
මල තමන්ට හැමදාම නවතින්න පුලුවන්
එකම තැනට-පොළවට වැටෙනවා
පුරුදු විදිහටම
මල තමන් නැවතුන තැන ගැන
විශ්වාස කරන්න පටන් ගන්නවා
පොළව හුලඟට හෙල්ලෙන්නෙ නෑ
මල ආයෙත් ලිස්සල වැටෙන්නෙ නෑ
තියපු විශ්වාසය කඩ උනේ නෑ
මල සැනසුම් සුසුම් හෙලනවා
උඩ බලනකොට
තමන් කලින් නැවතුන කොල
හුලඟෙ වැනෙන හැටි
මලට පේනවා
ඇයි මීට කලින්
තමන් හිතපු දේ වැරදුනේ කියල
මලට තේරුම් යනවා
මල ගොඩක් දේ
ඉගෙන ගෙනයි පොළවට වැටුනෙ
විශ්වාසය බිඳෙන්නෙ නෑ
දවසින් දවස වැඩි වෙනවා
ඒ විශ්වාසයත් සතුටත්
හිතේ තියාගෙන
මල දවසක පර වෙලා යන්නෙත්
තමන්ව ආදරෙන් ආරක්ෂා කරපු
ඒ පොළව මතමයි...


___ ශාලු ___