Monday, May 8, 2017

හිමි නැතත් දුර යන්න ලොබ සිතුනා

තෙමුනු දෑසක් මෘදුව පිස        දැමුනා
තැවුනු සිතකින් සෝ සුසුම්    මැකුනා
වියලි කතරට දිය බිඳක්         වැටුනා
ලැබුනු සැනසුම ඒ වගේ        දැනුනා

අදුරෙදිත් සෙවනැල්ල සේ    උන්නා
දොඩමලු වු වදනින්ම සිත      පිරුනා
මිරිඟුවක් නොව කෙම් බිමක් ලැබුනා
කල්පයක් වන් කෙටි කලක්  ගෙවුනා

සැඩ සුලඟකින් ඔය සිතත්     සැලුනා
යුතු නැතත් රැකගන්න සිත      බැඳුනා
හිමි නැතත් දුර යන්න ලොබ   සිතුනා
ඒ නිසා හැම මතකයක්          මැකුනා

ඔබ නිසා ලැබු පන්නරය          වටිනා
නැතිව හමු වූ නිසි සතුට           වටිනා
ඔය සිතේ ඇති සිහිනයන්         වටිනා
ඉඳීන් තව ළඟ සිටිනු නොම      වටිනා


___ ශාලු ___

No comments:

Post a Comment