තනිව සිටි කල මතකෙට එයි
එබස් දැන් නම් අරුමය මයි
කවිය විරහව මග හරවයි
සබඳ කෙලෙස ද අසනු සිතෙයි
ඔබට වෙහෙසැති මට ද හැගෙයි
කෑව බීව ද සිත ලතැවෙයි
නමුදු දුරකථනය නිහඩයි
පරිස්සමට ඔබ ඔහෙ ඉන්නයි
විඩාවක් නම් නැති වන්නයි
කෙනෙකු නිතරම පතනව යැයි
සිතමි ඔබ හට සිහි වනවැයි
___ ශාලු ___
No comments:
Post a Comment