නිසල දිය රැළි නංවනා...
සුළු පමණකට දෙයක් වු විට
මගේ හද චංචල වුණා...
ඇතත් කොතෙකුත් දරුවෙකුගෙ දොස්
මවගෙ සෙනෙහස නැත නිමා...
මා කෙරෙහි ඇති ඔබෙ සෙනෙහසත්
එලෙස බව මට වැටහුණා...
උදය දහවල නිතර දෙවෙලෙම
මගේ සතුට ගැන වද වෙනා...
ඔබෙ උතුම් පෙම අභිභවන්නට
මගේ පෙම අසමත් වුණා...
___ පසිඳු ___
No comments:
Post a Comment